zondag 11 september 2011

Alcatraz


Onze laatste dag op reis is aangebroken, maar we gaan vandaag wel nog naar Alcatraz! Enigszins gelijk een zombie, want echt goed hadden we niet geslapen. Het ontbijt van Boudin smaakte echter wederom… Verse croissants, een zeer schaars iets in USA.




Om 10u was het tijd om te boarden voor Alcatraz, de gevangenis op het eiland waarvan ontsnappen onmogelijk is. Het is echt een knappe beleving geworden. Voor je echt aan boord stapt, staan er heel wat citaten over Alcatraz te wachten op jou. Eéntje die ik jullie niet wil onthouden is eentje van het hoofd van de plaatselijke indianenstam: "The first thing you see when passing the Golden Gate Bridge by boat, is Alcatraz." 

De gevangenis zelf bezoek je met behulp van een audiotour en dat geeft wel een sterke meerwaarde. Wij raden sterk aan de Engelse versie te nemen. Er worden bepaalde historische gebeurtenissen verteld (de opstand in 1946, de mysterieuze ontsnapping van 3 inmates en de bekende gevangen). De audiotour wordt verteld door ofwel bewakers van toen ofwel gevangen van toen. Dat maakt het natuurlijk nog leuker en spannender. Als je binnenkomt in de zaal, staat in het groot “If you break the rules, you go to prison. If you break the prison rules, you go to Alcatraz!” Huiveren! En dat bepaalt meteen de setting van je bezoek. De audiotour doet de rest.

Ondertussen hebben we in Alcatraz wel gemerkt dat mijn Nike sweater een gaatje vertoonde. Ik had die gisteren gekocht en dus zijn we die in Niketown in de namiddag maar terug gaan wisselen.
Dan werd het stilaan tijd om ook voor onze kleine meid een aandenken te kopen aan haar eerste verre reis en we sloten onze rondreis af met seafood.

zaterdag 10 september 2011

San Francisco - Shopping


Vandaag hadden we niet veel plannen. Er waren enkele cadeautjes die we graag wouden gaan kopen in San Francisco. Hier is nl. een Abercombie & Fitch winkel en Anneleen Moens was onlangs verjaard. Voor Bruno gingen we kijken achter All Star schoenen, maar we durfden ze eigenlijk niet te kopen… Er waren drie soorten blauw. Uiteindelijk maar goed dat we niets hebben gekocht, want… ’t was het verkeerde blauw geweest.

Uiteraard hebben we vandaag wel een ritje gedaan met de plaatselijke trammetjes. Jullie kennen deze wel vanuit de films! Ik moest uiteraard langs de reling staan. An verkoos meer een zitplaatsje. Voor de Amerikaanse toeristen in San Francisco is dit ook een heuse attractie, hebben we gemerkt... 

An ging ook wat zwangerschapskledij kopen, want onze kleine lieve meid is precies aan het groeien geslagen in die weken. We hadden op het net enkele winkels gevonden en de “A Pea In The Pod” winkel was wel een voltreffer.

’s Avonds hadden we afgesproken met David De Vleeschouwer van de basket en zijn vriendin, An. Zij deden dezelfde toer als ons en hadden ons ingehaald in San Francisco. Het werd een leuke, late avond in een Irish Pub waar we onze ervaringen over USA konden delen en vertelden over voorgaande reizen.

vrijdag 9 september 2011

San Francisco


San Francisco werd al meteen een voltreffer. We reden de stad binnen over de Bay Bridge, een indrukwekkende brug. Het verkeer naar San Francisco heeft het geluk om over het hoogste niveau te rijden. Het verkeer naar Oakland heeft minder geluk en moet een niveautje lager rijden. Dit plus de lengte van die brug, maakt dit wel een indrukwekkend geheel.

In San Francisco besloten we eerst in te checken. Dan waren onze valiezen toch al in het hotel. We dienden nl. vanavond onze huurauto binnen te brengen aan de luchthaven van San Francisco en we zagen het niet zo zitten om dan te liggen sleuren met valiezen tot ons hotel in Fisherman’s Wharve. 

Na het inchecken konden we beginnen aan 49-mile drive doorheen San Francisco. Deze route werd aangeduid door meeuwen. Deze drive bracht je langs alle hoogtepunten van de stad. Er was een latino gedeelte, een homo gedeelte, een financial district, fisherman’s wharve etc… 

Maar hetgeen waar je natuurlijk het meest van al naar uitkijkt, zijn Alcatraz en The Golden Gate Bridge. Onze route bracht ons dan ook snel naar een plek langs het strand waar je beide monumenten in één oogopslag kon bekijken. Fantastisch! Alcatraz is voor later, maar The Golden Gate Bridge is bepaald een knap brugje! We reden met onze wagen verder tot Fort Point waar je bijna onder de brug en aan het water staat. Mooie brug toch! En het sein voor vele boten om in San Francisco aan te komen.

Nadien vervolgden we onze route langs het strand, reden naar Twin Peaks waar we een overzicht kregen over de hele stad, langs de verschillende districten en uiteindelijk werd het tijd om onze wagen te gaan inleveren.



We keerden terug met BART en de MUNI bussen naar ons hotel en slenterden wat rond op Fisherman’s Wharve met zijn beroemde Pier 39. Daar vonden we heel wat restaurantjes die ons wel konden bekoren. Na al die rondtrekkende dagen, had ons maag wel eens zin in iets anders dan junk food.

donderdag 8 september 2011

Yosemite NP - Vallei


Vandaag zouden we de vallei van Yosemite doen. In de voormiddag zouden we helemaal naar boven tot Glacier Point rijden. Vanop dit punt heb je een overzicht over de hele vallei. Een prachtig zicht over de Half Dome, El Capitan en de Bridevail watervallen. Roel vond dit een ideaal moment om daar zijn Starbucks coffee op te drinken. Zalig genieten toch!

Daarna zijn we op economy terug naar beneden gelezen. Dat was ook nodig, want onze naft was bijna op en in de valley was geen tankstation. Logisch ook, de vallei is in het nationale park en alles wordt daar in huidige staat behouden. Onze economy rijstijl stond onze wagen goed aan, want in plaats van naar drie blokjes naft te dalen na enkele mijlen, steeg ons peil naar vijf blokjes. Wij maakten dus naft bij.


Nadat we van Glacier Point waren bekomen, reden we dus verder naar de vallei. Onderweg dienden we door een tunnel te rijden en net daarachter was er een zeer druk bezocht uitzicht. Net na de tunnel had je immers een zicht over de hele vallei. Prachtig.

In de vallei gekomen deden we twee wandelingen: de Bridevail waterfalls en de Lower yosemite falls. Voor de Bridevail falls konden we onze wagen meteen parkeren bij het startpunt van deze wandeling. De temperatuur schoot ook weer sterk omhoog... 

Beiden brachten ons naar een waterval in de vallei. In het begin van zomer / einde lente zijn deze watervallen zeer indrukwekkend wegens het smelten van het sneeuwwater. Nu waren ze dus iets minder.

Na de beide wandelingen hadden we nog een lange trip richting Oakland. Vanuit Oakland zouden we naar San Francisco rijden.

woensdag 7 september 2011

Yosemite NP - Mariposa Grove


Vandaag een drukke rij dag. En waar we toch meestal wat rustpunten tussendoor hadden om dingen te bekijken of bezoeken, was dit nu niet het geval. De rit naar de Zuidelijke ingang van Yosemite was saai. Gelukkig had onze GPS het idee om langs wat binnenweggetjes te sturen. Die gingen nl. niet trager, maar waren ook wat spannender voor te rijden (bochtiger).

Echter… ons lichtje van de bandenspanning was weer gaan branden en bleef branden. Tijd dus om dat toch even te controleren. Dat ging nog niet van een leien dakje… We hadden onze banden opgepompt naar de gevraagde bandendruk, maar het lichtje bleef branden. An had dan het idee dat dit misschien enkel wordt gemeten als je rijdt. Effectief, na 100m rijden viel ons lichtje terug uit en voorgoed deze keer.

’s Middags kwamen we aan in Oakhurst waar we al konden inchecken in ons motel. Het plan was dan om Yosemite in twee keren te doen. Vandaag ons richten op Mariposa Grove en Wanowa, nl. de zuidingang, en morgen focus naar de vallei. Dat plan hebben we wel volgehouden!

In de middag dus gereden naar Mariposa Grove en het viel ons meteen op dat frisse zeewind plaats had gemaakt voor … niks eigenlijk. En de temperatuur liep dus meteen snel op.

Mariposa Grove is gekend om zijn Sequoia’s, enorm dikke en hoge bomen. De sherrif van dit bos is Grizzly Tree. Deze boom zou 2.700 jaar oud zijn. Net iets verder staat dan California Tree. In deze boom is een gat waardoor je kan stappen. Vroeger kon er zelfs een hele wagen door, maar ondertussen zou de boom zichzelf aan het herstellen zijn.

Na Mariposa Grove zijn we nog naar Wanowa gegaan, maar meer dan een camping was dit eigenlijk niet. Op tijd gaan slapen voor de vallei morgen dus.


dinsdag 6 september 2011

Monterey (Bay Aquarium)



In Monterey zelf is er een groot aquarium. Aangezien we toch een hele dag hadden, besloten we onze dollars hier maar aan te geven. Ze waren het wel waard. Er waren zeer veel verschillende soorten vissen: kwallen, zeepaardjes, zeehonden, haaien, tonijn, zalm… En alles was ook zeer goed onderhouden. Zo was er onlangs een kleine Baby Shark geboren.


Ook de uitleg die je er kreeg was knap. We hebben aangeschoven bij aquarium waar tonijn vissen net hun eten gingen krijgen. Snel dat die waren... 't Was een heel schouwspel om te zien. Als de tonijnen dan gedaan hadden met eten, waren de restjes voor de minder snelle visjes.

Na het aquarium deden we de 17-mile route. Dit is een privé weg die je langs de golfcourts en villa’s langs de Pacific Ocean brengt. Veel verschilt deze route niet van de Pacific Highway 1, enkel dus dat je golfcourts en villa’s hebt… We hadden in een supermarkt een sandwich gekocht en gingen deze opeten aan een picknick area. Het eerste idee om deze in openlucht op te eten, was niet bepaald briljant.  Van zodra we met eten uit onze auto kwamen, werden we in de gaten gehouden door meeuwen. Ik was hier niet door geïntimideerd. Wij waren ervan overtuigd dat die toch niets deden, net zoals in de Nationale Parken. Die overtuiging sneuvelde al snel toen ik wou bijten van mij sandwich en ineens langs achter werd voorbijgezoefd door een meeuw die in mijn sandwich pikte. Ze hoopten waarschijnlijk dat ik die zou laten vallen dan, maar dat was niet gebeurd. Eten ging dus niet, tenzij in de auto.

Daarna deden we die 17-mile drive verder, maar deze kon ons toch niet bekoren. Hopelijk bracht Monterey met zijn pier meer. Maar ook dat was ijdele hoop. Blij dat het avond was en we konden gaan slapen, in de hoop dat ons laatste Nationale Park, Yosemite, Monterey snel kon doen vergeten.



maandag 5 september 2011

Pacific Highway 1


Vandaag gingen we verder met ons plan B. Plan B beviel ons echter steeds meer. En nu hadden we dan ook nog de kans om heel de Pacific Highway 1 mee te pakken. Het kon niet op, want hoe leuk was dat weer om te rijden. Routes die echt op nog geen 10 meter van de zee zich bevinden, ontelbare rustpunten... Leuk! Elke bocht gaf ons een nieuw knap uitzicht.


De kracht van de Pacific Ocean zie je uiteenspatten op de rotsen van het vasteland. In Moro Bay stopten we en aten we op het strand ons middageten. Daarna reden we verder langs de kustwegen. Enkele mijlen verder zagen we een tekentje van Sea Wheals Views. Daar moesten we toch stoppen! En effectief, je kon zeehonden zien liggen op rotsen, op het strand… 

We reden verder naar Monterey en kwamen ginder aan in The Victorian Inn, een motel in Victoriaanse stijl. We gingen op zoek naar eten en eindigden bij de McDonalds. ’t Was alweer eventjes geleden. 


zondag 4 september 2011

Santa Barbara


Vandaag keerden we terug naar Santa Barbara. Onderweg begon wel een lichtje te branden van onze bandenspanning. Deze was te laag. Wij dachten dat het aan het verschil in temperatuur lag tussen Vegas en Lompoc. ’t Was hier toch iets koeler. En effectief, na enkele miles ging het terug uit.

We hadden in Santa Barbara graag een volledige dag besteed. ’s Morgens reden we richting strand en vonden we een plattegrond met de scenic drive en de botanic garden. Deze bezochten we en dat gaf ons meteen de kans om Santa Barbara wat beter te leren kennen.



In tegenstelling tot de meeste Amerikaanse steden is Santa Barbara opgebouwd door privé investeerders en die hebben de oorspronkelijke Spaanse invloeden bewaard. De scenic drive door de stad toonde zo prachtige Spaanse villa’s. We vonden velen mooier dan die in Beverly Hills.


Na de scenic drive gingen we nog naar het strand en daar ben ik er achter gekomen dat ik mijn zwembroek in het motel in Lompoc was vergeten. Ik ben dan maar tot aan mijn knieën in de Pacific Ocean gegaan. De golven waren enorm. Echte surfgolven.

Later op de avond, gingen we naar het centrum in Santa Barbara waar we nog iets gegeten hebben en wat geslenterd hebben over de avenue. Als ervaren rijder in het USA donker, reed An terug naar Lompoc. 

zaterdag 3 september 2011

Hollywood


Vandaag wijken we dus af van ons idee en gaan we naar Lompoc. Dat ligt aan de Pacific Ocean, tegen Santa Barbara. We hadden in onze reisgids gelezen dat Santa Barbara een speciale stad is aan de Pacific Coast en de beschrijving van Spaanse casas, beach en scenic drives stond ons wel aan als plan B.

Het beloofde wel een ferm ritje te worden. 8u rijden maar liefst… Dus trokken we vroeg naar onze chauffeur om onze wagen te gaan halen van de valet parking, gaven hem een tip en vertrokken. De bediende vroeg of we directions nodig hebben om naar waar we heen gingen en wij: “naar Santa Barbara”. “Oh, ge rijdt hier links en dan rechts de snelweg richting West en ge komt er.” Ja, in Amerika kan je bijna niet veloren rijden.

Onderweg naar Santa Barbara, ging alles eigenlijk vrij tot zeer vlot. We reden langs Los Angeles en zo naar Santa Barbara, volgens onze road map. En aangezien alles vrij vlot reed, besloten we Hollywood Boulevard, Sunset Boulevard en de huizen van Paris Hilton, Madonna, Tobey Maguire, Tom Cruise en Keanu Reeves eens te gaan bekijken. Onze GPS heringesteld en voor we het wisten, zaten we al op Sunset Boulevard en zagen we het Hollywood teken op de heuvel. Evenwijdig met Sunset Boulevard ligt Hollywood Boulevard. Daar liggen alle sterren van de acteurs en recent dus ook nog van Kobe Bryant. We zijn hier enkel over gereden. We moesten nu niet perse een foto hebben van de ster van Depp of Pitt. De huizen vielen eigenlijk wat tegen. De beroemdheden zitten sterk verscholen achter het groen in hun villa’s in Beverly Hills, wat wel te verstaan is, want wij waren heus niet de enige die rondtoerden.

Ik reed wel het liefst langs de Pacific Ocean naar Santa Barbara. Dus hebben we vanuit LA meteen ook maar Santa Monica meegenomen. Vandaag rijd je langs de Pacific Ocean. Op sommige stukken zelfs op maar 20m ervan ofzo. ’t Is wel langer rijden, maar zoveel aangenamer als op de highways.

Tegen de avond kwamen we aan in Santa Barbara voor te eten. Santa Barbara is cool! Dat is het minste wat je erover kan zeggen. Er wordt al eens Spaans gesproken. De straatjes zijn gezellig en er heerst gewoon a smooth vibe. Het eten was ook een aangename verrassing en dat verleidde ons meteen om morgen hier terug te eten.

vrijdag 2 september 2011

Las Vegas


Ondertussen hadden we in Las Vegas al door dat we ons oorspronkelijk plan van langs Death Valley naar Yosemite te rijden, konden opbergen. Door Labour Day weekend waren er weinig tot geen hotelkamers vrij en we zochten dus een backup plan. Dat werd dan ook gevonden en is verder in onze reisverslag te vinden. Dat is dan weer het nadeel van ginder alles wat te boeken zeker?

Gokken! Dat moesten we nog doen in Las Vegas. We trokken onze stoute schoenen aan en gingen toch met $10 trachten een huis voor ons en al onze broers en zus te verdienen. Maar ’t heeft slechts $0.20 opgeleverd. Ne verliespost dus om het in economische termen te zeggen. Eigenlijk is het volledig $10 vergokt, want we besloten ons ticket met onze winst toch bij te houden. Ons bewijs.


De casino’s zelf zijn speciaal. Er zijn speclale kamers voor de high stakes. Ook zijn er veelal speciale pokerkamers. Maar opnieuw… ge krijgt daar dus wel vrij zicht op. ’t Is niet dat de deur dicht gaat of dat alles achter muren zit. Integendeel… De fruitautomaten overheerst wel het geheel. Elke casino heeft er volgens mij zoveel als ze kamers hebben, nl. 3.000! 

donderdag 1 september 2011

Las Vegas


We hebben tijd in Las Vegas. We zitten hier drie nachten en kunnen dus genieten van een plonsje in het tropische zwembad voor de residents van The Mirage. The Mirage heeft naast dit zwembad en dat stukje regenwoud ook nog andere troeven. Er is Jet, een fuifzaaltje waar elk weekend een soort I Love Techno wordt gehouden (bedoel hiermee 3 zalen met 3 DJ’s). Vorig weekend draaide Tiga daar nog en komend weekend beloofde het ook weer vanalles te worden met Labour Day weekend. Ook is er The Secret Garden waar je, tegen betaling, kan gaan kijken en zwemmen met dolfijnen en de witte tijgers kan zien.


 Meer kan je overdag niet doen in Vegas. Sin City komt pas tot leven als de nacht valt. Het wordt dan ook dragelijker qua warmte. Casinospotting was dan ook onze opdracht van nacht 2 in Las Vegas, maar eerst schoven we aan bij het majesteuze buffet van The Mirage, een soort all you can eat and drink. The Mirage koos voor Italiaanse, BBQ, sushi, Aziatisch, Latijns en salade buffetten. ’t Was wel lekker, niets op aan te merken, maar omdat het Las Vegas is, hadden wij er toch meer van verwacht. Onze trouw moest niet onderdoen!

Maar kom… toch serieus onze buik kunnen vullen vooraleer we gingen casinospotten. Op het verlanglijstje:

  1. Treasure Island met hun show The Siren’s Call en piratenboten.
  2. Paris Las Vegas met hun kopie van de Eifeltoren, Arc de Triomphe…
  3. Planet Hollywood
  4. Ceasar’s Palace: het oude Rome.
  5. New York, New York met achtbaan doorheen het casino.
  6. MGM met de grote tijgers.
  7. Belaggio met hun fonteinen.

Ik kan hier moeilijk alles gaan uitschrijven. Elk hotel heeft wel zijn eigen typische Las Vegas style. De foto’s zeggen genoeg. De shows van de casino’s zijn niet zo denderend, tenzij dan de fonteinen van The Belaggio.