In Monterey zelf is er een groot aquarium. Aangezien we toch een hele dag hadden, besloten we onze dollars hier maar aan te geven. Ze waren het wel waard. Er waren zeer veel verschillende soorten vissen: kwallen, zeepaardjes, zeehonden, haaien, tonijn, zalm… En alles was ook zeer goed onderhouden. Zo was er onlangs een kleine Baby Shark geboren.Ook de uitleg die je er kreeg was knap. We hebben aangeschoven bij aquarium waar tonijn vissen net hun eten gingen krijgen. Snel dat die waren... 't Was een heel schouwspel om te zien. Als de tonijnen dan gedaan hadden met eten, waren de restjes voor de minder snelle visjes.
Na het aquarium deden we de 17-mile route. Dit is een privé weg die je langs de golfcourts en villa’s langs de Pacific Ocean brengt. Veel verschilt deze route niet van de Pacific Highway 1, enkel dus dat je golfcourts en villa’s hebt… We hadden in een supermarkt een sandwich gekocht en gingen deze opeten aan een picknick area. Het eerste idee om deze in openlucht op te eten, was niet bepaald briljant. Van zodra we met eten uit onze auto kwamen, werden we in de gaten gehouden door meeuwen. Ik was hier niet door geïntimideerd. Wij waren ervan overtuigd dat die toch niets deden, net zoals in de Nationale Parken. Die overtuiging sneuvelde al snel toen ik wou bijten van mij sandwich en ineens langs achter werd voorbijgezoefd door een meeuw die in mijn sandwich pikte. Ze hoopten waarschijnlijk dat ik die zou laten vallen dan, maar dat was niet gebeurd. Eten ging dus niet, tenzij in de auto.
Daarna deden we die 17-mile drive verder, maar deze kon ons toch niet bekoren. Hopelijk bracht Monterey met zijn pier meer. Maar ook dat was ijdele hoop. Blij dat het avond was en we konden gaan slapen, in de hoop dat ons laatste Nationale Park, Yosemite, Monterey snel kon doen vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten